J. Whitmore: forma indywidualnego rozwoju, gdzie coach pomaga realizować potencjał (tak, jak go sam zdefiniuje). Dokonuje tego przez wspieranie, zachęcanie i przekazywanie odpowiedzialności za własny rozwój bezpośrednio osobie, która korzysta z coachingu.

T. Crane, P. Zeus, S. Skiffington: konwersacja, dialog, poprzez który strony wchodzą w interakcję w dynamicznej wymianie, aby zrealizować cele, usprawnić działanie i osiągnąć postęp.

Respondek, Porosło, Smółka: kompleksowe podejście służące wspieraniu rozwoju poprzez zastosowanie szeregu różnorodnych technik, zwiększenie efektywności wykorzystania potencjału umiejętności, pomoc w przyswajaniu nowej wiedzy i doskonalenie działania.

E. Parsloe: planowany dwustronny proces, w którym człowiek rozwija umiejętności i osiąga określone kompetencje poprzez rzetelną ocenę, ukierunkowaną praktykę i regularne sprzężenie zwrotne (feedback).